Şafaklar Şiiri - Saim Güngör

Sökün şafaklar sökün
Yaratıcı der ki ''kün''
Bu fırsat son fırsattır
Biraz gözyaşı dökün

Şafaklarda bütün sır
Şâhitlik eder asır
İnsanlık hüsrandadır
Hak lokmasını ısır

Şafakla doğdu ordu
Allah'ı biliyordu
Bilinmezse şayet O
Zafer kazanmak zordu

Şafak fethi müjdeler
Bir bir düşer beldeler
Nerde yeni Fâtihler
Onlar gurbet eldeler

Şafaklar sökün etti
Bu,mutluluğa yetti
Seninle ısınırım
Şafaklar bir şerbetti

Şafaklar âh şafaklar
Saçıma düştü aklar
Bakamam aynalara
Yaşlı bir sırrı saklar

Şafak kızıl mürekkep
Eskidi şu bot ve kep
Tezkere gizli gömüt
Günü görür mü acep

Doğun kalbe şafaklar
Üşüdü el ayaklar
Doğun,buzlar erisin
Yetersizdir uyaklar

Özgürlüktür şafaklar
Özlem kalbimi yoklar
Çıktım nizâmiye'den
Seni gösterdi oklar

Muştu şafaktan gelir
Şafak,ufkumda belir
Aralansın kapılar
Yârim önüme gelir

Şafaklar bir fermandır
Dizimdeki dermandır
Şafaksız bîçâreler
Karanlık bir ormandır

Şafaklar kızıl şarap
Şafaksız,işler harap
Yudum yudum özgürlük
Yürü kapıya,rap rap