Bir şafağın ilk şavkında
Gonca gül harelerini öptü
Gamzeli yanaklarından.
Zaman geçişine fırsat vermeksizin
İlk şafağın ışıklarında parlayan tebessümler
Göz alınamayan muhteşem dudak kıvrımlarından.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
beğeniyle okudum..emeğinize sağlık..saygılar ..
Nazım Hikmet'in 'su başında durmuşuz...,' diye başlayan o muhteşem şiirini anımsadım şiirinizi okuyunca ... Bildiğimiz her şeyin suda ki/yaşamdaki suretlerinin kaybolması ile gelinen o son noktada bekliyor şafak yolcusu...Belki de suda kaybolan tek suret kendisidir...
Çok güzeldi sayın Kemal Polat...
kaleminize., yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta