Bir şafağın ilk şavkında
Gonca gül harelerini öptü
Gamzeli yanaklarından.
Zaman geçişine fırsat vermeksizin
İlk şafağın ışıklarında parlayan tebessümler
Göz alınamayan muhteşem dudak kıvrımlarından.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




beğeniyle okudum..emeğinize sağlık..saygılar ..
Nazım Hikmet'in 'su başında durmuşuz...,' diye başlayan o muhteşem şiirini anımsadım şiirinizi okuyunca ... Bildiğimiz her şeyin suda ki/yaşamdaki suretlerinin kaybolması ile gelinen o son noktada bekliyor şafak yolcusu...Belki de suda kaybolan tek suret kendisidir...
Çok güzeldi sayın Kemal Polat...
kaleminize., yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta