Şafak Vakti Sonbahar (Anneme)

Bir sonbahar günü, seher vaktiydi
Sabah yellerine uyup da gittin
O güzel, gözlerin son kez baktıydı
Sevenleri öksüz koyup da gittin

Seninle güzeldi sevmek, sevilmek
Yokluğun hepsini anlamsız kıldı
Mümkün mü kalbimden sevgini silmek?
Her seher zamanı dünyam yıkıldı

Girmez oldun düşlerime nicedir
Kusurum olduysa bağışla beni
Bilirim nazlısın, ruhun incedir
Bağışla ne olur, üzdüysem seni

Bir başka ölümmüş, sensiz yaşamak
Yaşamak imkansız, sevgin olmadan
Bir değil bin ömür dahi yaşasak
Mutluluk hayaldir, seni bulmadan

Bana şefkat dolu her dokunuşun
Ruhtaki yarama merhem olurdu
İçten dualarla sevgi sunuşun
Çok çok uzaklarda beni bulurdu

Sen gittin gideli seneler var ki
Sensiz bayramlara bayram demedim
Her saniye sensiz öyle uzar ki
Saçımda akları fark edemedim

Sonbahar da yaprak niye dökülür?
Diye düşünürdüm, kavaklar boyu
Niye anaların boynu bükülür
Oğullara niye şafaklar koyu?

Bir bir cevapladı sorularımı
Şafak vakti sonbahar da gidişin
Bahar seli gibi duygularımı
Coşturup, çağlayıp, çılgın edişin.