Şafak söküyordu bir başa...
Oysa başka bir taşın üstünde bir adam vardı…
Yumuk gözleri… Elindeki sigarayla avuçlarının içinden içinden dumanı üflüyordu…
Sadece kendi duyuyordu ah seslerini, vay anasına dediği cümle sahipsiz dolaşıyordu… Yalnızlığını bir yalnıza yapıştırmak istedi… Sadece bakınıyordu yağmur damlarının deniz yüzeyine bıraktığı yakamozlara…
Gittikçe büyüyen dairelerde kayboluyordu umut düşünceleri…
Ben yalnız o yalnız hayat tek başına çare arayanlarla dolu dedi…
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Öykü yazmanızı öneririm çok güzel olur kutlarım
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta