Şafak Şiiri - Şafak Karasungur

Kurudu sol yanımdaki bir avuç okyanus
Kuruttuğu vahalara bir yenisini ekledi, ten kafesim
Şafak;
Gökteki yıldızların katre katre
Sabahlara düştüğü gibi
Söküldü , varla yok arası mahremimden.

Katmer katmer açıp
Dalında kuruyan Meyus Gülden
Tüm Uzuvlarıma
Tıpkı bir veba gibi yayıldı aşk

Bu efsunlu bir rüyadan ibaret değildi .
 sineye çekilmek   istenen
Zebun bir özlemden çok;
Bedenim bitap düştükçe griftleşen cezbedici bir yasaktı.

Beyhudeydi bütün devinimler
Arafta, akıbeti belirsiz, bir divaneye....
.