Saf yunuslar gibi vurdum karaya.
Bir yaram bölündü bin bir yaraya.
İnsanlar kul oldu pula paraya.
Meyer ki dert menfaat miş bilmedim
Kalbime gömmüşüm sızılarımı.
Deyiştirememki yazılarımı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta