Saf Sevgim Şiiri - Ferdi Çelen

Yine önümde boş bir kâğıt
Ve yine aklımda sen…
İster istemez seni yazıyorum,
Her satırıma…

O kadar çaresizim ki,
Ne gidebiliyorum nede kalabiliyorum.
Hep bir boşluğun içinde dönüp duruyorum.
Sonu ne olacak hiç bilmiyorum…

İnsanlar sonlarını düşünmeden severler.
Sonunu düşünmeden sevdim bende seni…
Ama bak! Bak halime,
Sanırım sonum olacaksın…

Çünkü artık yoruldum, tükendim, bittim…
Sevgin çok ağır geldi bana, Bedelini ağır ödedim.
O kadar uğraştım yorulmadan…
Ama seni bana vermedi hayat…

Köşeye sıkıştım anlıyor musun? Hiçbir yolum kalmadı.
Sana çıkan bütün yollar kapalı artık…
Tıpkı bir çizgi filmdeki ölüm sahnelerine benziyor aslında,
Ne kadar yüksekten düşersek düşelim ölmüyoruz…

Sadece acı çekiyorum/z…
Oysa ölmek veya yaşamak vardı bizim için.
Sen yaşıyorsun ben ölüyorum…

Sen…
Sen o kadar çoksun ki içimde,
Her gün senin için ağlıyorum.
Gözyaşımın son damlası akınca sende biteceksin içimde…
Ama bitmiyor işte! Ne kadar ağlarsam ağlayayım,
Sanki tekrar içime akıyormuş gibi bitmiyor…

Çok seviyor seni küçük kalbim çok…
Öyle masum öyle temizdi ki sevgim!
Duyuyor musun beni?
Seni seviyorum,
Seni seviyorum!
Ya da boş ver duyma…
Susuyorum,
Sustum…
ARJEN