Şehirden ayrılırken
gözden kayboluncaya dek
El sallayan birileri var hâlâ
Ne güzel
Saf sâde yaşam
Duru kırmızı elmalar
Henüz kullanılmamış ekim ayları
Kuru bir inattır mağlubiyetler
Mavi gözlüdür ölüm ve hatırlamıştır eskileri
Sadık kalmak
Arı bir su içmek Uludağdan
Pencerede beklerken anneler
Güvercinler selam getirir
Büyümüş çocuklardan
Son güneş birazdan doğacak belki de
Tek ayağında yaşamın
Yıldızları sayabiliriz
Şiir okusak da olur
Yoksa insan neden yaşar?
-Allah'çin
17 Nisan 2017 / 00:37
Nihat İdilKayıt Tarihi : 22.4.2020 14:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihat İdil](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/22/saf-sade.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!