Sadık Yılmaz Şiirleri - Şair Sadık Yılmaz

Bir zamanlar bizde edebiyat parçalardık
Bizimde ağzımız laf yapardı gençliğimizde
Sevgilimizi karşımıza aldığımız anda
Ona hep kelime oyunları ederdik

Hele sevgi sözcüğünü hiç eksik etmezdik

Kadınlar, erkekler kendini ediyor teşhir
Niyetleri belki masumane gizli, zahir
Hava, çöp kirliliği egzoz dumanı zehir
Nefesten çalıyorum ben bu şehirde

Leylamı arıyorum ben yaralı mecnunum

Dinlediğim zaman sen gelirsin aklıma
Seni hep hatırlatır bizim şarkımız
Fırtınalar kopar kalp otağımda
Beni hep sızlatır bizim şarkımız

Şimdi bak yalnızım ben burada sensiz

Derdime derman olmaz ne doktor ne hekim
Resmime baktığında söyleme buda kim
Gidişin pazartesi idi aylardan ise ekim
Hiç olmazsa sevgilim bir hatıra bırak

Ne doktor isterim ben nede bir tabip

Ağla gönlüm ağla kendi haline
Seni kandıran bir çift kaş olur
Bu fırsat tekrar geçmez eline
Anılar sofranda bir gün aş olur

Gönül dertten bıktı ediyor grev

Yeni bir sayfa açtım hayatımda
Ağlamak yok diyorum bundan sonra
Şu zalim eğer gülerse bahtıma
Ayrılmak yok diyorum bundan sonra

Vazgeçtim tos pembe dünyalardan

Beni söyleten dertlerim
Sözüm isyan değil yastı
Nerde o çok sevdiğim
Sanki sırra kadem bastı

Artık bitti korkularım

Herkesin rızkı farklı, sorma sakın nedendir
Konuya vakıf olan, bilki elbet erendir
Bu sahip oldukların, sanmayasın sendendir
Şapkadan başka hiç bir şeyi takma kafana

Unutmak mümkün mü hatıralarını
Bana dök içini anlat bütün acılarını
Sen sakın üzülme akıtma gözyaşını
Ağlarım ben inan senin yerine

Her an anar dururum sevgimi aşkımı

Hiç kimse kimsenin derdinden anlamaz
Bir düşmeye gör kimse kaldırmaz
Açmışsın tokmuşsun kimse aldırmaz
Açın halinden tok ne anlar

Hep korkulu kabus dolu uykular