Hayat denen uzun yolda
Ana yan da sevda kolda
sen nefsine hakim ol da
Deme geçti ömrüm eyvah
Ne ekersen biçtiğini
Zaten azalıyoruz her gün biraz daha biraz daha
sonra çoğalıyor sırtımızda bir iz daha bir iz daha
Farz et geçip giden günler eksik değil fazla olsun
Ne değişir dönüp gelsen başlangıca girizgaha
yaşam çemberi daralır üzen kavrulur ahında
Döndü zamanın çemberi
kokusu misk-i amberi
toy düğünden o kamberi
buldu bitti ömürcüğüm
çekildi damarın kanı
Malum yıllar geçti gitti bir bir ayı bıraktık
Keyfe keder içer idik birayı bıraktık
Oyunlar oynarken bahçemizde ağlayan çocuklardık
Aldı elimizden trenimizi hayat bi rayı bıraktı.
Şimdi rayımızda yol uzun
Gençliğimiz de var allah korusun
Avlusunda bu dünyanın yalnız kaldık avlusunda
çırptı bizi yükseğinden halısından havlusundan
dedim dünya sen misin bu ömrün sırtında ki kambur
dedi benim hem sırtında hem de sırtın namlu'sunda
duldasın da bu dünyanın yer aradık duldasında
Attık ne varsa zihnimizden vücuttan
Uzak durduk fitne ile fücurdan
Bir gün çilesi bitecek bu ömrün geçecegiz huduttan
İşte orda başlayacak nedamet
İyisi mi gel erkenden kötülüğe veda et
Avlusunda bu dünyanın yalnız kaldık avlusunda
Çırptı bizi yükseğinden halısından havlusundan
Dedim dünya sen misin bu ömrün sırtında ki kambur
Dedi benim hem sırtında hem de sırtın namlu'sunda
Duldasın da bu dünyanın yer aradık duldasında
Bir bit gibi yolculuklar ettik gökyüzünde şahin kanatlarında
Hep yazı bekledi gönül sonra çiçek açtı kar altlarında
Peki yoruldu mu , yahut vazgeçti mi bahardan kardelen
Bir düşün , koşmak yalnızca sakat çocukların hayali değil , kör atlarında
Derde düştüm derde düştüm
Bir rüzgar esti gözlerimden perde düştü
Yaşamak ne zor şeydi güçtü
Ölüm yaşamak kadar aydınlık bir düş'tü
Ölüm yaşamın kıyısında harmandı
insanlar yoz bense yap-boz
arıyorum eksik parçamı ve üstüm toz
hayatımı elimde tutuyorum
hayatım koz
kendi etrafında dönüyor hayatım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!