Sâdık Kal Ahde Şiiri - Hanifi Kara

SÂDIK KAL AHDE

Unutmayın, sabrında var sınırı
Korkarım ki, kaza çıkar elimden.
Çekinmeden, her doğruyu söyledim
Ne çektiysem çektim, kendi dilimden.

Dikkatli ol, işi bırakma bahse
Bâzı insanlara var, sahte mi sahte?
Her zaman, zeminde; sadık kal ahde
Gel ayrılma n’olur, aklıselimden!

İsterim ki bütün, insanlar gülsün
Öksüzün, mazlûmun; gözyaşın silsin
El elin durumun, nereden bilsin
Kimseler anlamaz, benim hâlimden.

Ümmetin hâlini, n’olur sen de gör!
Meşrep, hizip… Derken; her biri bir tür
Kalp mühürlü, kulak sağır, gözler kör
Ayrılasım geldi, kendi ilimden.

Kaderin güzelse, gülen tâlihse
Girme kimselerle, çift yönlü bahse
Îmanın “sahih”se, amel “sâlih”se
Hiçbir zaman, korkulur mu ölümden…?

31/05/’18
Hanifi KARA