Bir elimde silgi,
Diğerinde Gökkuşağı,
Tüm karalamaları silip,
Bir evlat babasını kaybettiğin de,
Evinin çatısı çöker!
Ve bu çatı asla onarılamaz;
Artık korumasızdır, yağmur da,
Dolu da, kar da başına yağar!
Birgün;
Bu dünyadan, herkes gibi,
Ben de gideceğim.
Geride kırgınlıklarımı,
Kırıp döktüklerimi bırakarak.
Gel bana bir masal anlat.
İçinde kanadı kırık serçeler olmasın!
Bana bir masal anlat,
İçinde beyaz güvercinler olsun.
Bir Şubat ayında,
Çocukluğum üşüyor,
Çocukluğum ağlıyor.
Çok üşüyorum!
Eksi otuz derecede,
Bir yanım güllük, gülistan,
Bir yanım kış, kıyamet!
Araf'tayım...
Öyle ağırım ki kendime,
Bitti umutlar, bitti hayaller!
Gittiğinle kalmadın,
Çocukluğumu da götürdün!
Pembe bağcıklı abuçılarım, hep hayalimda kaldı!
Biz ne zaman vurulduk biliyor musun annem?
Hayalle, gerçeğin arasındaki uçurumu farkedince annem!
Ve o gün haddim olmadan sana bağırıp, çağırdım annem!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!