Sadece Yerler Homini Şiiri - Ömer Dalman

Her fırsatta
mutfakta, bankonun başında
misafirler sohbetteyken karanlık bir köşede, yalnız
sadece yerler!

tıka tıka ağızlarına
yanaklarını şişire şişire
homini gırtlak
boşalmış, içeride yeller esen ruhlarını susturmak için
geçici,
genişleme çığlıklarını duymaması için bedenlerinin,
ve zevklerini tatmin edip edip, uysallaştırmak için
daha fazla karanlığa doğru
her fırsatta
sadece yerler homini gırtlak!

gıdılarını büyütürler günden güne
bel yanlarını simitlerle döşerler!
ruhlarını genişletip, korumak ne demek bilmedikleri için,
onun ellerinden tutmayı hiç bilmedikleri ve
annelerinden bile görmedikleri için,
esas renklerinden uzakta hayatın
itenin verdiği hızla o uçurum yokuşundan aşağı
zavallı kağnılarıyla
kör gibi daha dibe giderler

ve her fırsatta
hiç olmazsa yine ruhlarının çığlıklarını susturmak için
sadece yerler homini gırtlak! ..

kendilerini mutlu zannedip
en sonunda erken çöküp, morukladıklarındaysa
aslında bezgin ama bilge tavırlar giyinirler
kırışmış, bezgin suratlarına ve
zavallı genç nesil yakınlarından saygı beklerler!

işin kötüsü
tıpkı kendileri gibi
hayattan sözde zevkler, faydalar almaları için
o gençleri de adım adım kirletirler!

Hadi or'dan kokuşmuş moruklar!
yürüyün gidin karanlığınıza!
üzerinizi toprakla örterken sahte göstermelik saygılarıyla
aslında size nasıl da kıçlarıyla gülerler Bilen Gençler! ?
Sizi, toprak altında
tıpkı hayatlarınız ve gıdılarınız gibi anlamsız
çözümsüz bir ölüme uğurlarlar
bana ne! ?

(Kasım 2006)