Sadece Sus! ! ! Şiiri - Kutlay Gülşen

tutmuyor, tumuyor artık parmaklarım,
iki kelime bile yazamıyorum.
iki dudağım birleşmiyor,
bir cümleyi bile birleştiremiyorum.

hatırlıyormusun,yıldızları söndürmüştüm, seni gördüğüm gece,
dünya zindan gibi karanlık olmuştu.
sana olan aşkımı haykırıp söyleyince.
gökyüzün bile gözleri dolmuştu,

hatırlıyormusun; o gece yağmur yağmıştı,
sanki gökyüzünden sevinç gözyaşları akmıştı.
gökyüzü bile aşkımız için ağlamıştı,
sabah olunca,mutluluğumuz bir çiçek gibi açmıştı.

nasıl bulacağız o eski günleri,
şiirle başlayan,müzikle sona eren besteleri.
nasıl birleştireceğiz o eski heceleri,
sabah güneşle doğup, fırtına ile biten geceleri.

ne sitemim olur şimdi sana,nede feryadım,
seni, benden habersiz alıp götürenleredir isyanım.
birgün, birgün konuşursa eslimdeki silahım,
o zaman seninde gözlerin dolar KÜBRA'CIĞIM.

birgün barut kokarsa ellerim,
kanlı gibi yaşlıysa gözlerim,
ve hala seni seviyorsa yaralı kalbim,
ne olur affet beni;
SADECE SUS! ! ! güzelim...