Pırıl pırıl bir dünya yaratmışsın kendine, beni istememeni anlarım. Peki ya söylesene, farklılıklar güzelleştirmez mi yaşamayı. Sen demiştin ki, ben farklıydım, özeldim. Ama başkaları gibi olmadığım için bıraktın, belki de, bir parça sıradanlık için. Belki hala severken. Ya da kendi ateşinde beni de yakmamak için, masumiyetimde, güzelliğinle.
Kaçabilmek en değerli fırsattır belki de. Kanadın kırılıp düşene kadar, kendi boşluğunda yitene kadar. İkimiz baş başa kalıp bitene kadar;
sadece sen ve ben
Kayıt Tarihi : 15.6.2013 01:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!