Öyle güzel sevmedin ki beni
Sımsıkı kapatmıştın cennete giden kalbini
Bir olmuyora sığdırmıştın karşılıksız hisleri
Seninle geçirdiğim kısacak zamanda anlasam da gerçeği
Gitmeye kararlı tavırların dehşete düşürmüştü hayallerimi
Boş gözler
Zihnimin her bir köşesinde, tozlanmayan sen.
Evet bayım, sana diyorum!
Derin bir özlemle anıyorum.
Bayım, hiç beklenmedik bir anda
Tekrardan buluştu gözlerimiz
Kendini kaybetmiş çılgın bir haziran akşamında
Saniyeler sonsuzluğa evrilirken
Kalp atış sesleri sokaklara taşarken
Sen bilmezdin;
Güldüğünde gökyüzünden bir yıldız kayardı avuçlarıma.
Seni her gördüğümde avuçlarımın tam ortası yanardı.
Sen bilmezdin;
Gözlerinle buluştuğumda içimde volkanlar patlardı.
Utangaç bir tebessüm yerleşirdi yanaklarıma.
Seni hiç unutmayacağım.
Yağmurlar toprakla aşk yaşarken,
Güneş gökyüzünü kızıla boyarken,
Hüzünlü şarkılar kalbimi okşarken,
“Olsaydın” ile başlayan hayallere hapsedeceğim kendimi.
Varlığınla tanışmış gibi tüm yıldızları saçlarıma takacağım.
Umutsuz bir aşkın lisanıydık biz.
Hem mutluluğun şiire dökülmüş cümleleri,
Hem mutsuzluğun gözleri nemlendiren ezgileriydik.
Umudun cam kırıkları gibi batıp kanattığı kalpleriydik.
Ayrı kalmaya mecbur edilmiş mahkumlardık.
Sonu ayrılıkla biten aşk hikayelerinin kahramanlarıydık.
Kirpik uçlarıma kadar her bir hücrem can çekişiyor
Soğuk rüzgarlar esiyor en güneşli yanıma
Fırtınalar kopuyor zihnimin her bir noktasında
Bedenim eziliyor hoyratça verdiğin kararın altında
Bir anda sattın dostluğu anlamsızlığa
Bir kahvenin bile 40 yıl hatırı varken
Adına medeniyet dedikleri bu çağda
Dostluklar satılıyor birkaç dakikada
Söylenen sözler hep havada
Çıkarlar galip gelmiş
Yalanla doğru savaşında
Bayım, biliyorsun
Biz kaybettik
Ortak bir hayalin parçası olmayı
Bahçesinde çiçekler ekili bir evin anahtarlarına sahip olmayı
Gözlerini senden alan mucizelere sahip olmayı
Aynı masada akşam yemeğinde sohbetler edip, kahkahalar atmayı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!