Derin bir of çektim,
Gecenin güneşle selamlaştığı vakitlerde,
Gözlerden ırak bir kuytu köşede,
Dermansız yüreğimin dirildiği vakitlerde; anladım sevilmeyi,
Kör gözlerim aydınlandığı zamanlar da gördüm güneşimi,
Sırdaşım dediğim ay imiş meğer beni derte sokan,
Gönülsüz başlayan sözlermiş beni aldatan,
Sessizlikte işittim kendimi,
Meğer anlamak için dinlemek değil,
Kendini dinlemek gerekirmiş...
Kayıt Tarihi : 11.12.2019 23:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!