Sadece Kara Topraktım Şiiri - Sinan Karakaş

Bir sağıma baktım, bir sola baktım,
Uzun ince yolda izler bıraktım,
Dünya dediğimiz dertlerle dolu,
Boş yere kafamı dertlere taktım,

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Çocukken masumdum, bir şey bilmezdim,
Nefretim olmazdı hiç kin gütmezdim,
Eksiklerim vardı, iç geçirirdim,
Hoşuma gitse de belli etmezdim,

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Genç oldum elimle taş sıkacaktım,
Sıktığım taştan su çıkaracaktım,
Eyvallah etmeyecektim kimseye,
Nerdeyse dünyayı ben yakacaktım,

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Çoğu kez üzüldüm, yüzüm asıldı,
Vücudumda bütün kaslar kasıldı,
Aklıma gelmezdi benim yaşlılık,
Deprem yemiş gibi beynim sarsıldı.

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Son durağa geldim, kapı önünde,
Musalla taşında, kıble yönünde,
Nasıl bilirdiniz denen soruya,
Herkes cevap verdi kendi dilinde,

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Şimdi bakın bana ben ne bıraktım,
Boşa didinerek kendimi yaktım,
Yaşadıkça hırsım bitirdi beni,
Gördüm ki sadece kara topraktım,

Usta sandım meğer ben bir çıraktım,
Gördüm ki sadece kara topraktım,