Sadece Kalır Şiiri - Kağan İşçen

uzun mevsimler geçirmeye soyundum
başka türlüydü gidişin
yüreğimdeki eksik gölgeni
ömrümle yorumlamaya yeltendim...

bin kenti bırakacak kadar
yalnızlık biriktirdim insanlığımda
şimdiye kalan bir sen güzeldin
tüm eskilerden çoğalıp gelen...

vicdanım zamanla uzlaşmayacak hiç
gerekirse yokluğunla uzlaşırım
sıradağların bittiği noktada
içinde sürgit bir belirsizliğin...

üzgün güz aylarına hevesli bir dizede
durup durup adını arıyorum
umudumun yağmur bulutusun
gelişin ayrı gidişin daha ayrı hüzünlü...

insan her şeyini kaybettiği an sevinir
aşktan ve ayrılıktan arta kaldığına
paylaşılmayan çırılçıplak bir içerisizlikte
dışarıda kalır hep aklı...sadece kalır...