Sadece Kahverengi Gözlerin

Ne ekmek parası
Ne elektrik ne su faturası
Ne de haksızlık…
Ateş böceği gibi
Sarınayım sırtıma gündüz,güneşi
Gece ay’ı,
Başka bir şey istemem,
Çıkarsam sırtımdan
Şu kirli dünyayı…

İstemem ne insan ne yer ne yâr!
Açsın pembe pembe çiçekler
Yağsın ara sıra yanan yüreğime kar.
Hayvan böğrüşmeleri,
Ağaçları saran sarmaşıklar…
Fışkırsın billur gibi pınarlar
Bir de ötüşsün kuşlar…
Dokunsun isterse ayağıma taşlar
Her mihnet kabulüm,
Olduğum yerde
İnsan olmasın yeter…

İstemem,
Başka vadilerde yankılansın sözlerin!
Yeter bana,
Sadece
Kahverengi gözlerin.