Efsanenin adı Erdoğan...
Bebeğini toprak yuttu onun
Pembelerdeki beyaz Yasemen
Dalından kopup uçuverdi...
Ya bir rüzgar uçurdu,
Ya bulutlara karıştı
Ya da melekler öperek kaçırdılar onu!
Ne farkeder? Kayboldu işte...
Boşlukta uçuyor,her şeyi görüyor
Ve hatta gülümsüyor.
Çok uzakta değil hep yakında...
Kimseye gözükmüyor
Sadece rüyalarda,istediğine
Buseler yolluyor şimdi...
Nuray Sarac KoparalKayıt Tarihi : 10.12.2007 18:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1999 Eylül Yasemin 6 yaşındaydı...Bu satırları yazarken onu rüyamda görmüştüm...Onun için çok üzülmüştüm...Ve özellikle anne olduktan sonra,üzüntüm daha farklı bir boyuta taşındı...Yasemin'in annesi ben değilim...Ama o pembelerdeki beyaz Yasemen benim oğlumun ablası...Annesiyle aynı toprakta yatıyorlar...Melekler onları ısıtıyor...Eminim...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!