Sadece Engeller Şiiri - Marcelo Vareste

Yapayalnız bir akşam
Gelip geçiyor insanlar
Bir ben oturup seyredebilen
İçine çağıran bir haykırış var
Bağıran ise dilsiz
Herkes bir şeyleri izliyor
İzleyenler ise âmâ
Arada bir yerlerdeyim
Tek başıma
Yapayalnız
Değişmeyen tek şey ben gibi
Hareket etmeye cesaretsiz
Olmalı bir yerlerde aydınlık
Güneş doğan memleketler
İzleyenler görmeli aydınlığı
Menekşe koklamalı her biri
Konuşup haykırabilmeli onlar
Ne kadar farkındalarsa bunların
O ölçüde yapabilirler ancak
Ben ise yorgun demokrat
Bacaklarım tutuyor mu emin değilim
Beklemeyi bırakmış
Yalnızca seyreden
Düşünmekten mecalim kalmamış
Dertlerimin farkında bile değilim ki
Dertler engelliyor dertleri görmemi
Duyamıyorum artık onları
Tıkamışlar kulağımı sanki
Ama olsun
Onlar hep otursun
Güzellikler onların ayağına gelmeli
Öyleymiş
Yorulmuşlar kendileri
Dünyayı alıp sığdırın ciğerlerine
Bizim kalbimize sığdırdılar
Engellerle hayatlar
Her parçasında bir parça kopardılar
Yine de onlar hak ediyorlarmış iyilikleri
Öyle diyor birileri