İçimizde kuruluğu kalmadı hüznün
Sıcak bir öpüşe olan hasretimiz de dindi nihayet
Sesimizi göğsümüze hapsetmedik
Sustuk sadece
Kederi bilmedik
Kederliysek de
Uzun bir hikayemiz yok
Kokular korkular
Kireç badanalı evler
Ve annemiz var
Ve babalığımız
Dünyalıklardan
Sonra hiçbir şey olmadan
Üzülmeden ağlamadan
Yangıya düşmeden ve sarsılmadan
Dağıldık..
Gittik evlerimize
Yorgan şefkatine sarındık
Hikayemiz bitti
Öyle renksiz boyasız
Sade..
@..
20üçHaziran2bin20
#ŞükrüÖzmen
Şükrü ÖzmenKayıt Tarihi : 12.3.2021 03:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şükrü Özmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/03/12/sade-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!