Çok da fazla bir şey bırakmadım ardımda,
Avluların en yoksulunda,
Böyle mahalle arası bir köyümsü yalnızlıktı çocukluğum...
Bir kaldırım vardı sokağın sağından yükseliyordu basamağı,
Peşi sıra dizilmiş bahçelerden uzaklaşmak istercesine salkımlaşmış dallarıyla iğde ağaçları,
Ve biz aynı göz hakkı için kıyasıya mücadele ederdik her bir dalı basamak olmuş ağaçların arasında...
Çok da fazla bir şey bırakmadım ardımda,
Kimyevi hiç bir duygunun peşinden gitmedi yüreğim,
Ardı saklambaçlara meze olmuş duvar diplerinde kendimi gizledim ben,
Çünkü her duvar dibinde başka bir umutsuzluğu yakalıyordum...
Çok da fazla bir şey bırakmadım ki ardımda,
Yalnızca kelimeler neticesinde kendimi gizlediğim üç beş yalnızlık belirtisiyle bezenmiş bir odanın kapısının önünde sessizlik,
Ve tenha diye tabir edilen,
Şiirimsi birkaç dokunuş....
18 OCAK 2016 PAZARTESİ
DOĞUBAYAZIT
Kayıt Tarihi : 14.6.2016 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!