Bilge Kaan atamın sesini duydum uzaktan,
Önce, Ötüken ormanından geliyor sandım,
Çekiç seslerini duyunca, yanıldığımı anladım,
Sesleniyormuş, Orhun ırmağı kıyısından.
Baktım, yanında vezir Tonyukuk’ta vardı,
Senin duygularını bilmiyorum,
Sevip sevilmek, benim duygularım,
Senin amaçlarını bilmiyorum,
Güzelliği yaşamak benim amaçlarım.
Yaşayan herkesin ülküsü olmalı,
Seni seviyorum demeden önce,
Sevgiyi yüreğinde
İyice ısıtacaksın,
Isıtmak yetmez,
Fokur fokur kaynatacaksın,
Ondan sonra
Sevgiyi sevmeyi o da bilirdi.
O da sevgiyi paylaşmak isterdi.
Sizleri seviyorum diyemese de,
Sevdiği her halinden belliydi.
Sevdikleri şöyle bir baksalar,
Biz sizlere güzel bir ülke
Bırakamadık yavrularım.
Ormanlarımızı yaktık, yıktık,
Tarihi değerlerimiz talan ettik yavrularım.
Dilimizi paramparça ettik,
Hayatın gerçeklerini paylaşıp,
Hırçın günlerimi unutmak istiyorum.
Güzel bağları bahçeleri düşünüp,
Çölleşmiş ormanları unutmak istiyorum.
Ölümü unutarak çalışıp,
Sevgi var saygı var
Ama eski tadım yok.
Seviliyorum, seviyorum,
Ama esi tadım yok.
Çok kötü günler yaşadık,
Ne güzeldir bu yaşamak,
Kötülükler hiç olmasa.
İnsanlara insan olarak,
Yardım eden bulunursa.
Hayatın yaşanmaya değen yönleri,
Bir kişi yaratmıştı Allah.
Dünyaya yön vermesi için,
Yaratmıştı onu,
Attila’yı
Savaşsız günü olmazdı,
Bir haber duydum dostlarımdan,
Bayrağımızı yaktılar dediler,
Bayrağınızı yırttılar dediler,
Duyunca ağladım utanmadan.
Bir avuç çapulcu güpe gündüz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!