Kör bir kelebeğin nafile kanat çırpışlarına şahit olmakta yüreğim
O bir günlük ömrüne,ben bir günlük sevgine sığınıyorum
O narin kanatlarını doludizgin insafsızlığına savuruyor
Ben yalan sürmeli gözlerinden bağışlamaya kıyamadığın şefkati
"Elbet düzelir" edasıyla,sür gitsin yaralarıma katık yapıyorum
Gözümün erdiği,elimin yettiği ne varsa bir bir yakıyorum
Madem senden bana kalan insafı kurumuş koca bir yalnızlık
Soysuz matemine bürünmüş kederden boğulan boğazıma
Kimseden bir nebze nefes bağışlamasını beklemiyorum
Yüreğime saldığın onca cehennem ateşi varken
Ayaklarıma serdiğin yangınların hesabını tutmuyorum
Üzülüyorum
Acıyorum
Kanıyorum
Yine de;
Sevdana bir ömür meyilli yüreğimde ihanet tomurcukları açtırmıyorum.
Bu yürek neleri çekmedi ki seni çekmesin..
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 18:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
DÜŞÜNCESİZ PRENS
