Sadakat Şiiri - Meryem Keskin

Sadakat zor meziyettir ,
Yakışmaz her yüreğe.

Sabırlı ve marur olmalı insan,
Her şeyden önce.
Öyle süslü püslü sözlere aldatmamalı,
Kimseyi.

Yalandan korkmalı,
Yılandan korkmadığı kadar.
Sırra vâkıf söze sadık olmalı insan.
Edeple başını eğmeyi de bilmeli,
Cihana baş kaldırmayı da.

Kaypak olmamalı mesela,
Rüzgara göre yön değiştirmemeli.
Dağlar gibi zirvesi uzak olsa da.
Yeri geldiğinde nezaketle,
Boyun eğmeyi de bilmeli insan.

Çelik gibi bükülmez olsa da bileği,
Yeri geldiğinde, ibrişim kadar narin,
Asaletli ve zarif olmayı da bilmeli insan.

Sadakat zor meziyettir,
Yakışmaz her yüreğe.

Söz namus olmalı kişinin dilinde.
Namus ise candan ötede tutulmalı.
Kaldıramayacağı yükü sırtlanmamalı insan.
Yüreğinin sabrını, dizinin dermanını,
Ölçmeli insan.

Bilmeli ki kişiyi toplumda var eden.
Gücü değil serefidir.
Onur ve şerefse sadakatin ta kendisidir.

Söze ihanet namusa ihanettir
Namusa ihanete ise ölümden beterdir.

Sadakat zor meziyettir,
Yakışmaz her yüreğe.

Bir kahvenin, yada bir selamın hatrını,
Bilmeli insan.
Yola çıktığını yolda bulduğuna,
Değişmemeli mesela.

Kulağının duyduğundan ziyade,
Gözünün gördüğüne itimat etmeli.
Yalanla dost olanın,
İhanet yoldaşı olur, unutmamalı insan.

Önce Allah'a sadık bir kul,
Sonra merhametli bir evlat,
Sadakatli bir eş,
Ve şerefli bir arkadaş olmayı,
Bilmeli insan.

Sadakat zor meziyettir,
Yakışmaz her yüreğe.