Sadakam Olsun Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Hadi, ben beceriksiz bir şairim de
Sen neden bulmadın beni?
Her şiirde,
Her şarkıda, her sözde sana seslendim.
Kulakların sağır mıydı, kalbin mi kapalıydı?
Neden duymadın beni?
Her gece dualar ettim,
Avuçlarıma kokunu resmettim.
Neden görmedin beni?
Gözlerini açıp içine giremezdim ki,
Bir adım atsan, gelirdim sana,
Neden bilmedin beni?

Şimdi nedenlerin ipini "neyse"ler çekiyor.
Koca bir "neyse" oldun hayatımda;
Ve bu, benim "neyse" dediğim kaçıncı bitişim?
Artık takvim yapraklarını saymıyorum,
Gittiğim yolların uzunluğu beni ilgilendirmiyor.
Daha basit yaşıyorum hayatı;
Mesela anlamlar katmıyorum
Kapımdaki kediye,
Çalan telefona,
Gelen mesajlara...
Basit yaşıyorum, çünkü karmaşa içimde.
Sadeleştiriyorum herşeyi;
Beni yoran, üzen, kıran, inciten ne varsa bırakıyorum.

Gelişi güzel bir hayatın
Gidişinin tam da son basamağındayım.
Ceplerimde umutlar yok,
Dilimde keşkeler...
İyikileri bulma ümidimi kaybetmiş yanlarımı
Koyuyorum siyah deri bir valize;
Alıp başımı gidiyorum
Huzurun,
Mutluluğun,
Ve sessizliğin olduğu yerlere.
Valizimde acılar,
Valizimde umutsuzluklar,
Valizimde pişmanlıklar yok.
Bir yük daha taşımam;
Her şeyi ait olduğu yere bırakmayı öğrendiğim günden beri:
Kediyi kapıya,
Seni çöpe,
Ve yarınları rafa koyuyorum.
Dedim ya, basit yaşıyorum.
Ya seviyorum
Ya da gidiyorum; ortası yok.

Ahmet gelmiş, Mehmet gitmiş,
Hiç umrumda değil.
Ahmet’i güler yüzle karşılayıp,
Mehmet’i saygıyla uğurluyorum.
Çünkü ben, değerliyim biliyorum.
Galiba hayatın şifresini yavaş yavaş çözüyorum.
Çözüyorum, çözmesine de;
Şu soluma saplanan bıçak değilse ne bilmiyorum hâlâ.

Diyafram nefesi alıp, hayatın gelmişine geçmişine sövmek gelse de içimden,
Siliyorum gözlüğümün camlarını ve devam ediyorum yoluma.
Ve bir ses yankılanıyor,
Beynimle kalbim arasında:
"Eşyaları aldığın yere,
İnsanları layık olduğu yere bırak."
Yavaş yavaş terk ediyorum bendeki seni.
Artık biliyorum, yel kayadan;
Sen de benden bir şey alamazsın.
Üstü sadakam olsun, adam.
Sadakam olsun!!!
03.09.2024 13:16