Saçmalık Şiiri - Kübra Güreşen

tenim o terk edilmiş yerin kokusu.
zihnim kaldırımlardaki karanlık sular.
gözlerinde parlayan gözlerim artık karanlık.
tıpkı sabah saat beşte sönen sokak lambası.

her gün umutsuz günlere açılan gözler,
yalan dolanlarla aldatılıp ağlatılan gözler..
dehşetleri aynaya yansıyor kırmızı.
altları morarmış torbalı gözler...

haddini aştın, karıştı aklım.
galiba son günüydü soğuk bir şubat gününün.
ben ise ismini unuttum o gece.
kimdin? adın neydi?

unutamadım seni, uykularımda sayıkladım ismini.
durup düşündüm, tüm bunlar saçmalık.
ve saçmalık vazgeçilmezdir insan için.
sen benim en vazgeçilmez saçmalığımsın.