Saçma Şiiri - Kağan İşçen

acılarım şımarık mı şımarık
tuhaf bir tutku bu
içim dışım gebe yıkımlara
gece kondu tutması
plansız yakalandım aşka
olanaksızlığımla mimarisiz
simetrisi yok gözyaşlarının
herşeyde olan hiçbir şey sen
ben hiçbirşeydeki herşey ölçüsüz
ertelenmiş mecburiyet babında
dörtnala dolu dizgin unuttuğum zamanlardan
aşk
bir yere not edilen
ama bir türlü bulunamayandır
mutlaka
ya da belki de
yavru ağzı bu yüzden gözyaşlarım
hatırlamaktır daima aritmetiğini hiçliğin
oysa
değilsin hiç bile
felsefi saçmalıktır aşk
en saçma felsefe
sen
götüren beni ölüme saçmasapanlığım
bakışlarım kağıdın arka yüzü
sen çok bilmiş soytarı
görmesiz beni
ağzım bozuk
ayarsızım kendi çapımda
aptal
bakışların ancak bir idare lambası
oysa müsriftir aşk
düşünmeden harcayan zamanı
vahşi ve uysal
aşk en saçma mantık
en mantıklı saçma
hayata dahil olmayan
seçmeyi seven
ve seçen sevmeyi
çok bilmişçe
hiç bilmemişçe belki de