Saçlarını Okşayış Rüyam Şiiri - Kağan İş ...

kıskanırken kış mağduru serçeler
saçlarını okşayış rüyamı
sen ellerimi tanımadan bıraktın
narenciye kokulu sabahlarımın
kimsesiz öncesinde
kimim kimsem yok hâlâ
ve olsa olsa
saçlarının omuzlarını sessizce örtüşüydü
siyah beyaz bir resimde
sulu boya çocuksuluğu kıt kanaat umutlarımı
titreten

söyleyemediğim bir ara zaman mutsuzluğuydu
sana kadar solfeji hayata bakış açımın
artık benden arta kalan ölüm değil
ölümden arta kalan benim
benden arta kalan seni sevmek
seni sevmekten sen
sendense şu koca evren yavrucuğum

evrenden ayrı bir yerin var yalnızlığım için
yakınmıyorum
dört bucak mağrurluğumu kitaplarda bulamayışımdan
sen...
açmadığım bir sayfasın öykümde
karmaşık
ansal

flamingo resimli
okuma kitabım olsan keşke
hadi
çocuklaştır beni
kovmadan
dövmeden
kızmadan
senli benli...