Saçların ıslak Şiiri - İlyas Kaplan

bir yeri var kalbimin
sığınağı çatısı olan
sadece adresi değişmiyor
bazen uzun yolculuklara çıkıyor
veya yola çıkmaya hazırlanıyor
nereye giderse gitsin
yanında götürdüğü bir tek sensin
göze görünsen de görünmesen de

saçların ıslak
yağmurdan mı geldin
yoksa denizden mi
tam ortasından mı fırtınaların
altın renkli başak tarlalarının
adın…
gecelerce kaçan uykularımın kabusu

her sabahı görmesem pencere buğusunda dudak izini
bir daha korku sarar içimi
yıldızlardan gelen ışık seli gibi
çığlıklar saklanır dalgalar arasına
anlatılan masallardan sonra
kilitleri düğümlenir tüm kapıların
fırtınalar bitinceye kadar

sonra bir tebessüm
ve sonra dudağına küçük bir öpücük
dahası kulağına seni seviyorum fısıltısı
üstüne dünyanın bütün şehirleri
dağları, denizleri
mehtabın kızıl gölgesi

ne kadar zor karar vermek
görüş ufkumun dışında bir dünyaya ait
bazen de derin hayalden alıkoyuyorsun
çoğu kez
arkadaşlarımla buluşmaktan
sohbet etmekten
ya da gece masalları dinlemekten

ancak kuş sesleri
ancak güneş doğduğunda
ayrı kalmanın acısıyla uyanıyorum
neler hissettiğimi tahmin edemezsin
düşlerle ya da düş gibi sahneler
gökyüzünden süzülüp de gelen
yumuşak kanatlı güvercinlerin
kanat çırpışlarında
kıvrılmış bir bulut parçası cemalin

katıksız kelimeler
en saf haliyle kır
yeni yaşanmış çöl
her yerde rüzgarın vesveseleri
isli sarsıntılara açık
metanetini koruyan yüreğim
en şiddetli depremlere bile
mukavemetli

aklımda özlem
notalar hasretten yana
keman tellerinde aşk şarkısı
efkarım sen

dahası
içimde bir kaç tanen daha var
oysa sen
aynı gecede
aynı bahar yağmurlarında
ben pencerede
ne çok konuştuk
ne çok kahkaha attın
seni kimsecikler duymadı
duyulacak olanı sen söylemedin

gözlerim caddede
mevsimin de etkisiyle pişmanlığa doğru eviriliyor
üşümeye başladım
kiraz ağacının yaprakları
mayıs rüzgarları ile sağa sola savruluyor
dün geleceğini söylemiştin gelmedin
niyetim sadece hal hatır sormak
istanbula gelirsen mutlaka uğra

redfer