saçlarını boyatmıştın
ellerindeki beyazlığa dokunamamaştı yüzüm
hiç konuşmamıştık
bana bir kere bile gülmeden yaşıyordun
dokunsanda aynıyım ben
dokunmasanda halen yitiğim
kurgularını kuruyorum bir çaresiz sahnede boynuma sarılmanın
saçlarını koparmıştın
evrenin ortasından gözlerime doğru çevirirken suretini
ben işsizliğimle seni anacaktım
doysun be nalet dünya gözün doysun diyecektim
çokmu hiçransız bir şarkıdaki yaşam
çokmu bizim gibilere serseri sevgiler
şehiri senin için kalbimde karaya boyayacaktım
Kayıt Tarihi : 13.11.2007 17:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Hatıl](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/13/saclarin-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!