Saçlar Sızıyordu Kumsala

Bir kadın çıkıyordu ağır ağır,
denizin salınan dalgalarından.
Topuklara döktüğü yelelerini
salmış da bir yanına,
güneşe boyanmış telleriyle,
telleri sıvazlayan elleriyle,
tuza yıkanmış sulardan sızıyordu saçlar
kıvrım kıvrım, kumsala.
Yaylanarak dizleri yangın artığı tende,
oyuyordu yorgun köpüklere ayak izlerini,
tüm evrene meydan okuyuşun
uzanıp sere serpe dinginliğe;
Temmuz sıcağının hasır hışırtısında.
Boynundan yağmur dereleri iniyordu
kaybolan soğuk akışlarda
erkek bakışın engebeleri arasından.
Dansçının usta raksının nazeninliğinde
süzüyordu, saklıyordu,
bakışlarında hayran izleri,
sessiz dansın görkemli notalarını,
bir de iç çekişini ,üzgün,mahmur.