Saçının Bir Tek Teli Dünyaya Bedel

Öyle zorsun ki,
Öylede karmaşık.
Hem beni üzüyorsun,
Hemde kendini.

Ne çoğu istiyorsun,
Nede azla yetiniyor.
Ortası yok mu bunun?
İnanki henüz bulamadım.

Ne sevginin sınırı vardır,
Ne özlemin bir ölçüsü.
Öyle zora sokuyorsun,
Hem üzülüyor, üzüyorsun.

Sevildiğini biliyorsun,
Sevildikce de seviyorsun.
Sana bu can feda olsun,
Bilmem ki daha ne istiyorsun.

Üzülsemde seviyorum,
Seni ne çok özlüyorum.
Dünya bana lazım değil,
Saçından bir tel istiyorum,
Üzülme, incinme, hep gül istiyorum.

Ramazan Ateş/Enschede-24.3.2006