Sabrın Vefasında Şu Anlar

Gönül can evidir
Can katan ana, ışık bakan baba, bahçeler her biri çocukların...
Bir doğa esenliği beraberlikte o bütün birlikler...
Bebesiz ana, anasız vatan, ışıksız yurt, bahçesiz doğa düşünmek ne zor...

Sevgi düşünce yuvasıdır, yürekte taşınabilirliği
Uygulayabilmektir insanlığı yaşayabilmeye...

İnat bir köhneliğe eğitim yetersiz kalır
Sırtında kitap taşıyan eşekler de alim olmamış mizacı
Çağlardan çağlara bir cevher hazinesi olarak
Aydınlığın bilinç kaynağıdır AŞK

Aşktır sevgiden sevdaya hem köprü, hem ustalığı
En eğitimsiz lisanın dahi yüceliğe ulaşılı değeriyle
Yoruma kazandırılı güzelliğine hayran olurum
5000 yılın bilinç varlığında, eser yazmaya onunla özenilir
Aşk yaşamak, gölge etme ihsan istemem mekanıdır

Vatan bilincine sevgiyi aşk ile yaşamak
Yaşam bilincinde sevgiyi aşk ile taşıyabilmek
Aşk ile ölüm arasında doğmanın heyecanıyla bebeğin çığlığı
Bir ananın tövbe bir dahasına diyerek boğuştuğu sancıları
Bu bir tek an ile
Kucağına kokusuyla dolan bebekle unutması o tövbeyi
Bunlar aşk...

Ölüm aşk...
Doğanlara yerimi bırakacağım aşkıyla özenle bırakılan
Toprağın sımsıcak kucağına uzanmak...Hep ve sadece aşk...
Uygulayabilmektir düşünceyi de...insanlığı yaşayabilmeye...

Bazen orda biraz da şu hal ile hilelerde üç beşleşen
Onların leş kokuşmuş ticariliğini düşünmeye
Allah aşkına mecali mi olur bir insan denilen varlığın
İnsan olmayı mı unuttuk diye şaşkın bakıyorum ellerime...
Önümde geziniyor bulut yığını
Ayna karşımda değil ki, şu köpüren suratıma da bakayım...
Başımız sağ olsun...pardon... haydi geleceğimize işimiz bol olsun...

İş göz mü korkuturmuş sanki... çalışmak güzeldir diyorlar...
Çalışan sevilirmiş, öyle denilir avrupada hep...
Şu çalışmanın adı nedir, edep adap kışkışlayışı mı?
Kıvranan Anayasam, senden iyi değilim inan ki....
Ne diyeceğimi şaşırıyorum ben bu konuda...
İnsanlığa bu kadar lakayt olunacağını aklım kaldıramıyor...
Ufak tefeğim ben... ağır geliyor bu yük, kaldıramıyorum ki...
Birazını boşaltmalı... böyle dolaşamam ki...
Dik ve vakur olmalıyım andım var, bu halde kalamam ki...

Çalışmaya övgünün ardı önü diye bir bakabilmek
Kendimi görebilmek denilene tutumlanmaktı
Belki bu güne kadar hoşgörü sofrasına sunulan çok geldi...

Bu bolluğu tadan kişnedi bu vatanda....
Bu ağız bolluğu tadlarına şimdi şerbeti sunabiliriz...

Kendi hallerini kendileri hiç şaşmamacasına görebilsinler
Gösterileri kursaklarında mı kurtçuklaştığını şimdi
Beni benden kurtarılı bir şekl-i simayı resmeyleyen vakti...
Sabrın vefasında şu anlar... sızlıyor acı acı....

Nisan 2007-04-27