12 Mayıs 1998 Harran/şanlıurfa
Sanki o elmayı Adem değilde ben yemişim.
kovulmuşum, yersiz ve yurtsuzken senin küçük dünyana rastladım, dünyanı yurt edindim.
Oysa suçsuzdum arkadan yırtılan bir gömleğim olmadığı için ispatlayamıyorum suçsuzluğumu.
İsa değildim Çarmıh çarmıh gediler beni çarmıha.
Çiviler akıtmadı kanımı belki fakat yüreğim kanadı her gidişinle.
Eyüp değilim sabrı bilmem dayanamam sensizliğe.
Sensiz kaldıkça sanki ebrehe’nin fiilerini taşlamaya gelen ebabiller vurur beni.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta