Sabretme Sevgilim Şiiri - Zehra Yaden

Yok huzur falan.
Hep kâhır var, sevgilim.
Boynu bükük güller var.
Sevgilim bak, herkesin solunda derin bir yarası var.

Kimi yarasına: “mazi” der.
Kimi yarasına: “kaza” der.
Kimi yarasına: “acısı bile güzel…” der.

Şimdi ben, korkar oldum.
Benim için kabuk bile bağlamayan bir yara mı olacaksın?
Şimdi bile kalbim avuçlarının içinde.
Sen bilmezsin Sevdiceğim, ama sende herkes olacak ve gideceksin.

Ben de bilirim ki; boynu her daim bükük bir gül, güneşi bile selamlamayacak.
Yani sen giden, ben kalan olacağım.
Haydi gel, şairi yalanlayalım.
Şair amca der ya: “Giden her zaman kaybedendir.”
Kalan nefes bile alamazken, nasıl kazanmış olur sevgilim?

Ben sabretmeyeceğim.
Bilirim ki sabrımın sonu sen olmayacaksın.
Git, sessizce..
Yaklaşmadan git, kokun sinmesin.
Sen de sessizce git.
Sır ol… Sel ol… Sessiz ol.… Sen de git, tek sevdiğim. Sen de herkes gibi git.

Kalbim duymadan,
Güneş batmadan,
Ay tutulmadan.
Seni, daha da benimsemeden,
Ayrılık uzakken; sen uzatmadan usul usul git.

³'³'²³