Sabret Ha Sabret Şiiri - Hasan Arpaci

Beni dağ başında yaradan Tanrım,
Benim suçum nedir ? nerde adalet ?
Ne için geldim ben ne için varım,
Neye göre seçtin verdin asalet.

Okuma bilmeyen yazma bilmeyen,
Önünde engeli tümsek görmeyen,
Tarlayı bulsa da çifti sürmeyen,
Ortama göndermek bana mı kısmet.

Sen bana sordun mu nerde koşarım,
Hangi ailede mutlu yaşarım,
Hangi ortamlarda olur başarım,
Sormadan etmeden seyret ha seyret.

Doktorsuz, okulsuz, yolsuz, vatana,
Ruhunu zengine pulsuz satana,
Kabirsiz ruhlara çanak tutana,
Korkudan yaptığım hürmet var hürmet.

Bisiklete binen çocuğun şansı,
Varsa bana da ver böyle avansı,
Fakirler ağlarken duyduğum yası,
İmtihan diyorsun sabret ha sabret.

Günah belli değil suç belli değil,
Zengin belli değil aç belli değil,
Makam belli değil taç belli değil,
Bunlarda mı yoksa başka bir hikmet.

Oysa ben herkesten sevgi beklerdim,
Dinin üzerine ahlak eklerdim,
Bu yolda durmadan hep emeklerdim,
Sonunda söylenen şükret ha şükret.

Hayatı dünyayı ilme sormadan
Din’le bilim birlik denklem kurmadan
Nasıl kurtulurum bu muammadan
Masallardan bana bahset ha bahset

Haksız mı Allah’ım Hasan bu işte,
Herkes sevdasında herkes gülüşte,
Dünyayı sırtına vuran dervişte,
Söylenip duruyor beklet ha beklet.

Hasan Arpacı, 1976, Ankara