Sabret Gönlüm Şiiri - Celal Bahar

Gel dese gidecek,
Sev dese sevecektim.
Öl dese ölecek,
Gül dese gülecektim.
Ama ne onun;
Davet edecek yüzü vardı,
Ne de benim,
Davetsiz gidecek yüzüm kaldı.
**
Çok sonra anladım ki;
Özlenen olmadıktan sonra özleyen,
Beklenen olmadıktan sonra,
Bekleyen olmanın anlamı yoktu.
Çok sonra farkına vardım ki;
Sevilmedikten sonra sevmek,
İstenmedikten sonra istemek,
İnsanı bunlar yoruyordu.
***
Demek ki vazgeçmek gerekti.
Aşktan değil ama aşıktan,
Sevgiden değil ama sevgiliden...
Hem de;
Kimseden yardım dilemeden,
Vazgeçtiğine bile bir şey demeden,
Kendinden asla taviz vermeden,
Kendiliğinden vazgeçmek gerekti.

***
Nasıl olsa hayat,
Öyle ya da böyle de bitiyordu.
Nasıl olsa her ateş,
Bir gün mutlaka sönüyordu.
Acı bile yeterince acıtınca geçiyordu.
Sabret gönlüm,
Sabret ki bu çıkmazdan çıkasın.
Sabret ki zincirlerini kırasın,
Sabret ki artık kalbini özgür kılasın...