Sabret Şiiri - Osman Söylemez

Ezayı unutup yıllandım mahzeninde
Bahçeler gül değil toprak kokuyor
Ebediyeti yaşarken sığındım mahşerine
Kör olası aynalar yüzümden kanıyor

Hangi göğün habercisidir bilmem
Bu yağmur hepten mi kirli bu aralar
Sılayı gurbetten öte bilmem
Şimdi gönülden irkildi bu vedalar

Artık kanmamalıyım kahve bakışına
Ben kırlara alışkınım bir de yalnızlığa
Küçücük yaşantım bir kitap yangına
Bir ömür yanmamalıydı hiç uğruna

Beklemek çok zor sabır sana selamet
Gün tükendi geceler sana emanet
Bir gülüş bırak tan yıldızıyla beraber
Sarıl göğe sevdiğim bak çok uzadı gurbet

Sen yine de hisset beni bir kibrit aleviyle
Uzaklara değil beni kahreden sensizlikle
Daha yaşanacak çok güzel şeyler var inan
Elimde değil biliyorsun az daha sabret