Sabreden Zafere Erer

Zifiri karanlıkta ıssızlığın yalnızlıkla buluştuğu bir tenhada
Dokunsalar ağlarım belki bir şeylerin yanlış olduğunu kimseye anlatamasam da.

Bazen insan öyle bir noktaya gelir ki artık ne konuşacak gücü kalır ne de bir şey yapacak mecali.
Aşıkların çetindir hali pür melali

Dualar sessizleşir, planlar dağılır, umut denilen şey bir bulut gibi elinden kayar gider.
Zindandaki bir mahkum gibi olursun derbeder

Tahammül etmesi pek güçtür, elinde kor bir ateşi tutmak gibi.
Kör bir kuyudur hasret görünmez dibi.

Oysa Ebediyet yolculuğunda muayyen bir duraktır gam ve keder
Bitmez sanırsın geçtikçe seneler, uzadıkça uzar zaman bir dem bakarsın ki vuslat istasyonundasın vakit kavuşmak vaktidir bir münadi geldik der.
Sabreden zafere erer.