Sabreden Aşk Şiiri - Mehmet Sever

Aşk sabretti, dayanacak gücü kalmamıştı. Bir gül olmuştum ben. Sen, güller açmasan da
benim için en önemli ihtiyaç haline gelen bir kök. Sen varsan gülüyordum. Sen olmayınca, şimdi olduğu gibi yüzüm asık, rengim soluk, ve bedenim her zaman olduğundan çok daha fazla yalnız. Sigara içiyorum artık yokluğunda. Sen olmadığında öksürük nöbetlerimin başlaması belki de bu yüzden. Biliyorum sana içmemen için yalvaran bendim, içme diye konuyu uzatanda, ama görüyorsun ya işte beni bile alıştırdın şu illete. Artık sigara sensin, içtikçe eriyor bedenim. Verdiğim her nefeste gökyüzüne uçup kayboluyorsun, defalarca bırakıp gidiyorsun beni. Yoksan eğer, sigaranın ateşinde ısıtıyorum ellerimi. Isınabildiği kadar işte, bunun için bile bir umudum var. Akrep ve yelkovan ara vermeksizin aynı yolda koşarken...