Sabır Taşı Muamelesi Şiiri - Halil Kesken

Sana olan aşkım bitiriyor beni,
Bir de sabır taşı muamelen...
Yaktığın bir mum bile yavaş yavaş erir
Bana her yeni sevgilinden dert yanışında,
Üzerime benzin dökülmüş gibi yanarım...
Her ayrılığında çağırırsın,
İçim kan ağlayarak gelirim...
Bilirim ki biraz daha eriyecek, biraz daha biteceğim...
Sabır taşıymışım gibi ya bağrına yaslar ağlarsın,
Ya da duvardan duvara çarparsın...

Aslında senin gözünde dostların en vefalısıyım
Kötü günlerinde sığınağın,
Güneşte gölgen,
Yağmurda şemsiyenim...
Benim aşkı henüz tatmadığımı sanıyorsun ama;
İlk gördüğüm andan beri sana aşığım...
Gönlünde sadece arkadaş olarak varım,
Arkadaşlığın kurallarına riayet ediyorum...
Rüzgarına kapılmış sürüklenirken;
Sevgimi anlayıp elini uzatmanı bekliyorum...
Seni hem sevip, hem sırdaşın,
Sabır taşın olmak o kadar zor ki...
Bir gün dayanamayıp çatlayacağım...
O zaman çıkacak gerçekler ortaya...
Çok merak ediyorum...!
Dost mezarı gibi karanfil mi getirirsin,
Yoksa sevgili mezarı gibi bir demet gülle mi gelirsin?