Sabır taşı Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Sabra, salim teslim ettim umutsuz bir vakaydım.
Bir mağaradaydım, sessizliğimle yaşardım.
Ve bir gün oldu, gördüm
Ölümün eksenine yürüyen aşkımı.
Mosmor kesildi o gün, sarı sabır taşları.
Silebilir miyim aklımdan
O endamı, o tebessümü, o şehrayin bakışları?

Gönlümde açarken her gün yeni bir yara,
Sabır taşları dökülür, çatlar arka arkaya.
O tebessüm, o endam, bir gölge gibi peşimde,
Aklımda yer eder, her nefeste, her seste.

Unutulmaz olur her an, bir ömür yarım kalır.
Kuytu köşelerde, sessiz yankılanır adın.
Bir vuslat hayaliyle sürüklenir bu yürek;
Gölgen düşer içime, her gece hülyan gerek.