Sabiha Serin Şiirleri - Şair Sabiha Serin

ANADOLU KADINIM

Sen benim çilekeş Anadolu kadınım
Toprağınla yoğrulur, ürününü toplarsın.
Eli öpülesi nasırlaşmış o güzel ellerinle,
Eşini, koyununu, kuzunu başına toplar,

HAZAN MEVSİMİYİM


Ne güzelmiş, seni özlemek uzaklarda
Ne özelmiş,seni düşünmek buralarda
Ne yüceymiş, seni beklemek diyarlarda

GÖZÜMÜN NURUSUN


Küçük bir bebektin sütümle besledim
Eledim beledim ninniler söyledim
Yumak ellerini öperek severdim

ERİRİM YÜCE SEVGİNLE

Uçup gitsem şu dünyadan kalacaksın bedenimde
Oyuldun kemiklerime soluyorsun nefesimde
Dayanamam özlemine yara açtın yüreğimde
Unutmayı beceremem eririm yüce sevginle

KENETLENEN ELİMİZ SARMAŞIKLAR ÖRÜNCE


Sahildeki kumlara yazıyordum gizlice
Kalbimde sakladığım adını hece hece
Hani o yanağımda izi kalan busende

NEDİR BU SEVGİ


Hepimiz biliyor muyuz acaba, bu sevgi sözcüğünü
Oysa bir çözebilsek, esrarını ve kördüğümünü
Nedir bu sevgi? diye sorup, sizlere düşündüğümü

SON BUSENİ SAKLIYORUM


Ne kışım da ne yazım da yüzümde gül açmadı.
Başka bir aşk senin gibi yüreğimi yakmadı.

SUSUZ KALAN ÇÖL YÜREĞİM


Gezdiğin yerden geçemem hayalin gelir aklıma
Sensiz geçen her günümde yüreğim kanar aşkıma
Kalbimden söküp atamam yağsada karlar saçıma

UNUTMAK KOLAYMI

Bir an düşünmeden durabilsem seni
Unutabilsem o gülen gözlerini
Avucumda izi kalan ellerini
Unutmak kolaymı tatlı anılar

SEN BANA LÜTUFSUN


Ahu bakışlım ey yar, sen bana bir lütufsun
Gönlümün bergüzarı, sensiz dünya bana dar
Allah’ım bu gül’ümü, kem gözlerden korusun