Sabiha Serin Şiirleri - Şair Sabiha Serin

GURBET İLE GEÇTİ ÖMRÜM



Ak sütümle besledikçe minicikti elleriniz
Büyüyüp emekledikçe gül açardı yüzleriniz

HAS BAHÇEMDE ÇİÇEK


Has bahçe bağımda bin türlü çiçek
Sevdası gönlümde kim ne bilecek
Bunca hasret ile binbir çile çek

KALBİM SENİNDİR CAN


İlk askımsın halen kalbim senindir can
Gönlümün hırsızı çaldın yüreğimi
Gözüne bakınca nasıl erirdim can

YETER


Felek mi yazdı bu kısır döngüyü,
Yüzüme bu kadar baktığın yeter,
Vuslatı beklerken çakma süngüyü,

AĞITLAR YAKSINLAR SEVGİMİZE


Aşkınla yanar, ağlarım her gece
Hayalini düşünürüm, sadece
Susarım, ağzımdan çıkmaz tek hece

KUMRULAR AĞLADI AŞKIMIZA



Yine batıyor güneş, bu sensiz akşamlarda
Bitse güz gelse bahar, yoksun neyleyim sensiz

UNUTAMAM SENİ


Ne çok alışmışım varlığına, şimdi hayat anlamsız bana
Tarumar oldum şimdi, hatırladıkça ağlarım kana kana
Ne çok sevmişim meğer, tiryakin olmuşum sana

Sivas'ım Seni Unutamıyorum

Cumhuriyet,kültür ve sanat şehri Sivas’ım
Güneşin her doğuşundaki kızıl ışıklara
Bakarken o yorgun gözlerimle semalarına
Mis kokulu esen yelini solurken

Engel tanımadan göreve koşan,
Dereler içinde seldir Öğretmen
İlim irfan ile bilgece coşan,
Öğrenciye kanat, koldur Öğretmen.

Büyük önder Ata’m ilk öğretmendi,

ÖĞRETMENİM
Sen Öğretmenim bir zamanlar uzaklarda
Toprak ve tezek kokusu soluyan
Sokak çeşmesinden su taşıyan
Gaz lambasının o büyüleyici ışıltısında bizler için
Geleceğin büyüklerine ders planları yazardın