Sabiha Özbe Şiirleri - Şair Sabiha Özbe

İlim öğren, bul şeref şan
Mahşerde olma perişan
Kimler var orada dolaşan
Tüm hasretine kavuşan.

Hayatını ilme ada

Muhteşem Sülaymaniye duası
Sinan’ın mimarlık o harikası
Bahçesinde yatar kırk evliyası
Kanuni sevabı yalnız alması

Dünyanın en güzel şehrine anıt

Gamlar kederler çöktü, beklenen gün büyüktü
Bak belim kamburlaştı, günah üstüme yüktü
Korku ümit kafamda, beklenen gün büyüktü
Hanenin hükümdarı annem bırakıp gitti

Ne oldu bilmem mutlu günler mazi oldu

Ümit dergahına doldu hatice
Arşa çıktı izdivacı netice
Semayı kapladı sevgi o gece
Kalpte şükür dilde salat dönünce

Sözün zikir, sükunetin tefekkür

Temel İmamı Çelebi Evliya
Şanlı devleti Osmanlı aliya
Bu insanlar gönül koymuş davaya
Kavuştur Rabbim cennet-i alaya

İki yüz atmış penceren nur verir

Utan ey dünya bunca yalanından
İnsanları yönetiyorsun durmadan
Demiyorsun bu bir oyun, aldanman
Bir gün sen de olacaksın toz duman

Nasıl geçtin anlamadım ey dünya

Bizdeki sevdayı bilmezsin gülüm
Çok haller vardır ki bağzımda düğüm
Son ezanla sela benim düğünüm
Gelin gidiyorum kabire gel gör

Bilemezsin neler vardır sinemde

Ey Mehmedim, nasılsın iyi misin
İhtiyarlar emanettir bilesin
Dünya boş, sen loş bir alemdesin
Sülalede lider tek Mehmedimsin.

Ölüde düğünde bir yardımcısın

Hayıra davet olundu
Yetime çarşı kuruldu
Arşa çıktı tüm yardımın
Mazlumun göz yaşı durdu

Yetime acır Yaradan

Süreyi nisada anılır kadın
Tefsire bakınca alırsın tadın
Der ki günah işlemekten sakının
Akrabalık bağını koparmayın.

Hay ve kayyum, Ali imran süresi