Sabahta Şiiri - Hasan Çam Balıkesir

Sehpa üstündeki kül tabağına
Çelimsiz bir vücudun ani hareketi gibi zaman,
Belden aşağısına vuruyor sabrın...
Sabırsa on beşinde çılgın ve tutarsız.

Buğday tarlasında,
Rıza Emmi...
Sararmış parmaklarında tütün can çekişiyor,
Mozart’ı kıskandıran bir melodi getiriyor rüzgar...
Nasırlı ellerinde orak,
Sırtında buğday demeti
Kanatmış anız,
Elindeki irini...
Besteliyor orağa şaheseri...

II
Bakir bir güneş temmuzda...
Perde aralığından giriyor,
Odanın soğukluğuna.
Çırılçıplak kadın,
Akşamdan kalma serhoş.
Kırmızı şarap dökülmüş halıya
Halı harap...
Mahremi nemli kadının,
Teni tutuşmuş,
İçi tirtir titriyor.
Gecenin zevkinden kalma loş ışık,
Daha siyah daha karanlık...

Uyanmak istemiyor, kadın...
Uyumak;
Bir daha uyanmamak...
Boncuk boncuk terleyen aşk kedisi,
Tüyleri dökülmüş bir sıçan şimdi...

Mosmor olmuş vücut,
Darma dağınık yatak...
Çığlığı yankılanıyor kulağına
Gecedeki iniltilerin,
Utanıyor...
Oda pis,
Koku ağır
Aynada;
‘’Gece harikaydın’’

III
Bakir bir güneş temmuzda...
Tan yerini ağartıyor
Karga sesleri;
Sabah ezanına karışıyor,
Nemli yatağından doğruluyor Adem...
Kaslı vücudu batıyor etine,
Sertleşmiş elleriyle,
Kirli saçlarını karıştırıyor...
Griye dönüşmüş atletinden,
Simsiyah teri dökülüyor....
Ani bir hareketle yokluyor,
Ekmek teknesini;
İki boya bir cila...

Yorgun vücudu Ademin
Kalksa bir kere
Bürünse etle kemiye
Çıksa yatılıdaki oğlunun gazoz parası...
Kapanmış gözleri birden açılıyor,
Ahmet’i görünüyor...
Aralık 2006