Sabahın Dördü Şiiri - Güven Küçük

Sabahın dördü olmuş yine sol yanım
Kül tablam yine dolmuş ağzına kadar
Çayım soğumuş masa üstünde
Ve boynu bükük kalmış şiirlerimim
Gözlerim kan toplamış yine
Ve canı çekilmiş ellerimin
Saçım başım darmadağın
Gözlerimde sen
Dilimde ismin
Kalbimde yokluğunun hasreti
Yine çökmüş üstüme
Karanlığın soğuk sessiz kasveti

Usulca kapanmış gözlerim
Benden habersiz
Gülerek gelişini gördüm sol yanım
Hani o kısık gözlerle gülüşün vardiya
Hani cennet yüzlüm dediğimde
Hani gamzeler açan o gülüşün
Evet işte öyle güzeldi gelişin
Uzattın ellerini hafifçe
Ve tuttun ellerimden
O nasıl bir tutuştu öyle
Sanki hiç bırakmayacakmışçasına
Ve sanki hiç gitmeyecekmişçesine
Usulca süzülüverdi gözyaşlarım yanaklarımda
Ve sanki kanım çekiliyordu damarlarımda
O nasıl bir ateşti ellerimi yakan
Sanki, sanki güneşi hissettim avuçlarımda

Ve sonra….
Bir anda kaydı ellerin ellerimden
Bir anda sol yanım bir anda
Hayalin silindi gözlerimden
Ellerim buz kesti ellerini çekince
O nasıl bir gidişti öyle
Sıçrayarak kalkar mıymış bir insan böyle
Hala arkandan hıçkıra hıçkıra bağırıyorum
Gitme, gitme kal diye ağlıyordum
Sabahın dördü sol yanım
Sabahın dördü
Sensiz bir sabahın güneşi daha doğuyor
Çok özlemişim be çok özlemişim
Bir seher vakti gel artık
Hasretin bir kor gibi ciğerimi yakıyor